Αναρτήσεις

Υποστράτηγος ε.α. Ράμπο

Εικόνα
Κατά κόσμον: Αργυρόπουλος Κωνσταντίνος . Βασικά, αχώνευτος . Ισχυρογνώμων, είρων και αλαζονικός και - κυρίως - δεξιός. Δηλαδή, ούτε που ξέρω τι ψήφιζε, αλλά σ' εμένα και πολλούς άλλους, για δεξιός φαινόταν· τουλάχιστον, δεν συνάντησα κανέναν που να μη τον θεωρεί δεξιό. Διοικητής (ως αντισυνταγματάρχης) του 542 ΤΕΑ, στη Ρόδο. Γνωστός και ως « Ράμπο », δεν ξέρω αν το παρατσούκλι του το έλεγαν κάποιοι και κατάμουτρα. Σ' εμάς πάντως, όταν το τάγμα συναντούσε άλλες μονάδες στις ασκήσεις, το έλεγαν στα ίσα: «542, ααα, καλώς τα ραμπάκια ». Και δώστου γέλια και συμπάθεια για τα όσα τραβάγαμε από τη μούρλα του Ράμπο. Κλαδιά στερεωμένα παντού, από το κράνος μέχρι τη μέση, ουρλιαχτά και τρέξιμο στα υψώματα, πού στο διάολο είσαι ρε Τούρκο να σε φάω, να μ' αφήσει ήσυχο ο παλαβός; Αλλά οι κερατάδες οι Τούρκοι απτόητοι. Πότε κατεβαίνανε με Σινούκ κοντά στο στρατόπεδο, πότε στήνανε προγεφύρωμα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο, πότε επιχειρούσαν να αποβιβαστούν σε κάποια παραλία, πότε ε

Τμ. Πολιτισμικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας - Έκθεση εξωτερικής αξιολόγησης

Πέρυσι, σχεδόν τέτοια εποχή, κάποια trolls ...εκ δεξιών, αποφάσισαν να μου επιτεθούν προσωπικά, γράφοντας διάφορες συκοφαντίες. Τέλος πάντων, σε αυτά έχω απαντήσει νομίζω επαρκώς. Αλλά, μέσα στην καλή σπουδή τους να εξυπηρετήσουν τα (γνωστά) αφεντικά τους, η λάσπη πήρε και το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου , όπου εργάζομαι. Θεώρησαν ότι, για να σπιλωθώ αποτελεσματικότερα, έπρεπε να σπιλωθεί και μια ολόκληρη ακαδημαϊκή δομή. Στο δεύτερο λοιπόν θέμα, δεν είχα απαντήσει μέχρι τώρα, γιατί περίμενα τη δημοσίευση της Έκθεσης Εξωτερικής Αξιολόγησης . Η διαδικασία της Εξωτερικής Αξιολόγησης, με την οποία διαφωνώ για δεκάδες λόγους (πχ θες περίπου δυο εξάμηνα για να καταλάβεις πώς λειτουργεί μια τέτοια δομή), είναι μια από τις αγαπημένες καραμέλες των νεοφιλελεύθερων και των εραστών του μνημονίου, κατόρθωμα (και αυτό) της απερίγραπτης Άννας (Διαμαντοπούλου). Κι αφού, οι «φίλοι», αγαπούν τόσο πολύ τις αμερικανιές και τις νεοφιλελεύθερες ιδέες,

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Γκρούεζας

Εικόνα
Την Κυριακή 18 Μαΐου 20014, στον πρώτο γύρο των Δημοτικών - Περιφερειακών Εκλογών, εκδηλώθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο, που υποτιμήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το φαινόμενο θα προσπαθήσω να αναλύσω, εξηγώντας γιατί - κατά τη γνώμη μου - οι αυτοδιοικητικοί συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγαν όπως πολλοί ανέμεναν. Προφανώς, δεν είναι η μόνη αιτία, αλλά νομίζω ότι ίσως είναι η πιο σημαντική. Δυο προκαταρκτικά λόγια Η σύγχρονη συστημική θεωρία, ενσωματώνει την (βιολογικής προέλευσης) θεωρία της αυτοποίησης . Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά συστήματα, αυτό σημαίνει ότι αυτά επιτελούν μια βασική λειτουργία: ανακατασκευάζουν συνεχώς τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο αρχικός στόχος τους - κανένας άλλος, οι υπόλοιποι στόχοι έπονται. Δηλαδή, υπάρχουν για τον εαυτό τους - όχι για να «εξυπηρετούν κάποια κοινωνική λειτουργία» (όπως θεωρούσαν οι αρχικές συστημικές θεωρήσεις)· αυτό, ακολουθεί ως προσδιορισμός του συστήματος σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Αυτά τα συστήματα, αναπτύσσουν δική τους «γλ

Για τον σκουπιδοντενεκέ (ρε γαμώτο);

Ρε έχει πλάκα ο ΣΥΡΙΖΑ. - Τριπλασιάζει τα ποσοστά του σε σχέση με τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Αλλά μερικοί γκρινιάζουν, γιατί τώρα κατάλαβαν ποια κριτήρια επικρατούν στις τοπικές εκλογές. Φαντάστηκαν μάλλον ότι, τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδότησαν κάποια «κοινωνική αλλαγή», που έφερε (υποτίθεται) τα χρόνια προτάγματα της Αριστεράς να γίνουν αιτήματα της κοινωνίας. Εννοώ, αυτής της κοινωνίας,που είναι όπως είναι, κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Και δεν υπάρχει πιστότερος καθρέφτης του πώς είναι η κοινωνία μας, από τα κριτήρια που επικρατούν στις τοπικές εκλογές. (Όποιος δεν έχει δει δημοτικό σκουπιδοντενεκέ να μετακομίζει καθημερινά από την πόρτα του ενός σπιτιού στην πόρτα του διπλανού και πάλι πίσω, μάλλον ζει στη Ζυρίχη). Εξάλλου, αν ήταν η κοινωνία όπως θα θέλαμε να είναι, δεν θα υφίστατο η ανάγκη της Αριστεράς. Αλλά μάλλον, δεν μας κόβει ούτε τόσο. Άρα, η κοινωνία είναι όπως είναι, κι όσο νωρίτερα το καταλάβουν κάποιοι, τόσο ταχύτερα θα γίνουν αποτελεσματικό

Η ταχεία για την Κρήτη

Που λες, εκεί γύρω στο 1982-83, ήρθε στο ΠΑΣΟΚ στη Λάρισα μια ντιρεκτίβα από το Εκτελεστικό Γραφείο, που έλεγε ότι πρέπει σε ένα χρόνο, να φτάσουμε τις 200,000 μέλη. Άμα λογαριάσεις ότι το 1981 ήμασταν κάπου 60,000-70,000 καταλαβαίνεις τι επακολούθησε... Φωνάξαμε, γκρινιάξαμε, αλλά μας έριξαν ένα ψευδο-επιστημονικό, ότι (για άγνωστους λόγους) πρέπει να υπάρχει μια αναλογία 1 μέλος ανά 8 ψηφοφόρους. Και, εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν συζητήσιμο. Τέρμα! Οπότε, οι οργανώσεις «άνοιξαν στην κοινωνία». Όποιος ήθελε θέση στο Δημόσιο, έβαζε τα καλά του, κουβάλαγε και τα παιδιά του κι εμφανιζόταν στην είσοδο κάποιων τοπικών γραφείων (ναι, είδα άνθρωπο μεσήλικα, με τις δυο κόρες του να χαμογελούν χαζά στον Άλιμο - ο μπαμπάς είπε «ήρθαμε να γραφτούμε»). Εμείς βέβαια ήμασταν οργάνωση σπουδάζουσας - «κλαδική σπουδάζουσας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ». Τότε ΠΑΣΠ δεν υπήρχε ουσιαστικά, αλλά ούτε καν «Νεολαία ΠΑΣΟΚ». Το ΠΑΣΟΚ δεν θεωρούσε τη νεολαία ξεχωριστό κομμάτι του «Κινήματος». Και δεν ήταν «νεολαία του ΠΑ

Προσοχή, η τίγρης δαγκώνει!

Να εξηγήσω καταρχήν τις πολιτικές μου θέσεις μου: Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να συνεχίζει να παραμένει στην Ευρωζώνη  (€Ζ), την ώρα που η τελευταία ακολουθεί μια εκλεκτική μέθοδο απομείωσης της εθνικής κυριαρχίας (μείωση στο Νότο, ενίσχυση στο Βορρά). Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να ασκήσει δική της νομισματική πολιτική, με εθνικά χαρακτηριστικά, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) ή - αν κριθεί από τους Έλληνες πολίτες απαραίτητο - κι εκτός αυτής. Η Ελλάδα, έχει κάθε δυνατότητα να απευθυνθεί στο δίκτυο της παγκοσμιοποίησης, διεκδικώντας συγκεκριμένη θέση (i. είναι κόμβος μεταφοράς αγαθών, ii. είναι παγκόσμιος τουριστικός προορισμός και δυνητικά, iii. κόμβος μεταφοράς ενέργειας). Εμπίπτει δηλαδή σε 2 ή 3 από τις 5 κατηγορίες που η διεθνής επιστημονική κοινότητα εντοπίζει ως «κόμβους της παγκοσμιοποίησης» (οι άλλοι 2 είναι διεθνή ερευνητικά κέντρα και διεθνή νομικά/τραπεζικά κέντρα). Η προσέγγιση που θα ακολουθήσω ωστόσο, δεν έχει καμιά σχέση με τις πολιτικές μου θέσεις .

Ψόφα ΠΑΣΟΚ!

Εικόνα
Περνάω τις γραμμές του τραίνου κι απότομα αλλάζω κόσμο. Έχω μπει στη περιοχή των προλετάριων. Σπίτια χαμηλά, εργατικές κατοικίες ανακατεμένες με αυλές που φιλοξενούν παράγκες· από ξύλα και λινάτσα. Παλιά ψυγεία σκεπασμένα με πλαστικό, σκουριασμένα παιδικά καροτσάκια - τα φυλάνε μήπως χρειαστούν ξανά κάποτε... Νοιώθω ότι έχω βρεθεί σε λάθος περιοχή. Η ζέστη στη Λάρισα είναι δολοφονική στα τέλη του Αυγούστου του 1981, γύρω μου σκουπίδια και μυρίζουν έντονα. Μύγες, κι ούτε ψυχή στο δρόμο. Που είναι οι άνθρωποι; (στριμωγμένοι σαν τα μυρμήγκια στους ναούς της βιομηχανικής ζώνης - ηλίθιε!). Στο χέρι μου το μπλοκάκι με τα εισιτήρια για τη «Γιορτή Νεολαίας ΠΑΣΟΚ '81». Τη «Γιορτή της Αλλαγής»: όλα τα σημάδια δείχνουν ότι θα νικήσουμε στις εκλογές του Οκτώβρη· κάπως δειλά κι επιφυλακτικά, έχουμε αρχίσει να το πιστεύουμε. Κι εμείς, πόρτα - πόρτα, πουλάμε εισιτήρια, 20 δρχ. το ένα. Ούτε ακριβά, ούτε φτηνά. Αλλά εκεί, στον κόσμο των προλετάριων, το εικοσάρικο έχει αξία. Είναι κάτι σο