Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2006

Δέκα χρόνια

Τελειώνοντας την εφηβεία μου, που την πέρασα χωμένος στο δωμάτιό μου διαβάζοντας κι ακούγοντας μουσική, έγινα φοιτητής. Κάπου στα 1979. Εκεί, εντάχθηκα στο ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ που εγώ γνώρισα, ήταν το ΠΑΣΟΚ που εγώ κατάλαβα . Καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει (αν ταυτόχρονα μπορεί να το καταλάβει). Έμεινα εκεί μέχρι το 1985, καταλαμβάνοντας διάφορες "καρέκλες". Κάπου εκεί διαπίστωσα ότι, κάτι στράβωνε πολύ κι εγώ δεν τόχα πάρει καν χαμπάρι. Οι σύντροφοι βρίσκονταν άλλος σε τράπεζα, άλλος στη ΔΕΗ, άλλος στον ΟΤΕ.... Τι ηλίθιος!!! Μόνον τότε πήρα χαμπάρι τι γινόταν γύρω μου. Ήμουν στέλεχος μιας οργάνωσης που το τελευταίο που την ενδιέφερε ήταν να πάμε την πατρίδα μας εκεί που λέγαμε... Και βέβαια, τα μάζεψα κι έφυγα. Χρόνια μετά, γνώρισα παλιούς συντρόφους, τους ρώτησα αν πίστευαν τότε, όσα τότε λέγαμε. Δεύτερη σφαλιάρα: όχι μου απάντησαν. Και γω τι έκανα εκεί; Τον μαλάκα, προφανώς. Τελοσπάντων, δεν είναι αυτό το θέμα τούτου του post. Αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δέκα χρόνια πέρασαν α

Τι;

Τούτο 'δω, είναι αντιεπιστημονικό και - ίσως - κουφό. Πολύ συχνά, ακούμε την ίδια ιστορία, του ανθρώπου που βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον θάνατο, κι είδε ένα φωτεινό διάδρομο που κατέληγε σε κάτι "ωραίο". Έχει γραφεί τόσες φορές, που καταντάει κοινοτοπία. Η δε επιστήμη, έχει βγάλει και συμπέρασμα: πρόκειται για παραίσθηση που προκαλείται από την απουσία οξυγόνου στον εγκεφάλο κλπ. Βέβαια, εδώ δεν αντέχω να μην ρίξω μια μαχαιριά στην αλαζονεία της επιστήμης: Science probes; it does never prove . (Bateson Gregory, 2002, Mind and Nature , Hampton Press: p. 27) " Η επιστήμη ερευνά, ψηλαφίζει. Ποτέ δεν αποδεικνύει". Χτες το βράδυ, μια πανέξυπνη κοπέλλα, που την γνωρίζω και δε έχω λόγο να μην την εμπιστεύομαι, μου είπε την ίδια ιστορία: Στα πλαίσια κάποιας παρέμβασης που της έγινε, για εξωσωματκή γονιμοποίηση, κάτι πήγε πολύ στραβά. Τόσο στραβά που κατέληξε στην εντατική παλεύοντας με τον θάνατο και κάποια στιγμή φάνηκε να χάνει την μάχη. Σταμάτησε να αναπνέει, ούσα ή

Καλωσόρισμα

Τώρα λοιπόν, που τέλειωσες τις εξετάσεις και περιμένεις τα αποτελέσματα, επίτρεψέ μου να σε καλωσορίσω στο Τμήμα μας. Δεν έχει σημασία ποιό είναι αυτό, είναι ένα Τμήμα κάποιου Δυτικού Πανεπιστημίου. Η δωδεκάχρονη προσπάθειά σου, έχει σαν επιστέγασμα την περιβολή σου με το ένδυμα του ακαδημαϊκού πολίτη. Στηρίξου πάνω μας, δείξε εμπιστοσύνη και εργατικότητα και μπορείς να είσαι σίγουρος/η ότι δεν θα σε βγάλουμε από το δρόμο που σε έβαλαν οι προκάτοχοί μας στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο/Λύκειο. - Δεν θα σε πιέσουμε να γνωρίσεις έναν νέο τρόπο σκέψης που εξάλλου, δεν θα σου χρειαστεί στην παραγωγή. - Δεν θα σε φορτώσουμε με άχρηστες γνώσεις, όπως για το ποιά είναι η σημασία των πραγμάτων. Θα σου ζητήσουμε μόνο να αποστηθίσεις τις περιγραφές τους, τις μορφές και τις ιδιότητες. - Θα σου μάθουμε τις δομές και όχι τις σχέσεις - τι να τις κάνεις εξάλλου τις σχέσεις; Είναι άχρηστη γνώση που υπονομεύει την εξειδίκευσή σου. Όλοι γνωρίζουμε ότι η εξειδίκευση είναι το παν στην κοινωνία μας. Έτσι, δε

Συνθήματα...

Εικόνα
...από τη σημερινή πορεία των φοιτητών στη Μυτιλήνη. Διεθνιστικό : Ο Τσάβες μας δίνει τζάμπα τη βενζίνη / Μαριέττα θα σ' ανάψουμε φωτιά που δε θα σβήνει. Περιθωριακό : Ο Παλαιοκώστας ήταν η αρχή / Μαριέττα μ' ελικόπτερο θα βγεις απ' τη Βουλή. Σατανιστικο-σεξουαλο-διεστραμμένο : Έξι έξι έξι, Μαριέττα είσαι σέξυ / έχω να γαμήσω απ' το '96. Oυσιαστικό : Η εξεταστική να πά' να γαμηθεί / εμείς εδώ μιλάμε για ολόκληρη ζωή. ....... Ορίστε;

Η μικρά και αδύναμος - πλην τιμία - παρθένος...

Υπάρχει γενικά σ' αυτή χώρα, μια ανεξήγητη ηττοπάθεια. Και θα εξηγήσω. Πολύς λόγος γίνεται, συχνά - πυκνά, για τις δυνατότητες της Ελλάδας. Μια μερίδα πολιτικών (διάβαζε: άεργων και συχνά αγράμματων), εκφράζει επαγγελματικά αυτήν την νοοτροπία και την προπαγανδίζει επιθετικά. Δηλαδή: Λένε: Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα. Πως είναι δυνατό η Ελλάδα να τα βάλει μαζί της; Η πραγματικότητα: Από το 1821 και πέρα, η Ελλάδα επεκτείνεται συνεχώς σε βάρος της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (εκτός από την περίπτωση της Επτανήσου). Βάλτε κάτω οποιονδήποτε χάρτη θέλετε και ελέγξτε το. Οι Τούρκοι ουρλιάζουν έξαλλοι - από την πλευρά τους, έχουν δίκιο. Που είναι η μικρά και αδύναμος Ελλάς; Λένε : Η τουρκική διπλωματία είναι παλιά, ικανότατη και έχει υπομονήήήή…… Η πραγματικότητα : Η οθωμανική διπλωματία ήταν ικανή, όσο βέβαια έκανε παραχωρήσεις. Μόλις έφτασε στο όριό της (την εποχή του Αβδούλ Χαμίτ), τους πήρε και τους σήκωσε κι η αυτοκρατορία διαμελίστηκε. Όσο για την τουρκική διπλ

Είναι η Κύπρος μέλος της Ε.Ε.;

Με απορία παρακολουθώ εδώ και καιρό, τις αντιδράσεις των Ελλαδιτών, απέναντι στην στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε σχέση με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της ιλαροτραγωδίας, αφορά την ενόχληση της ΥΠΕΞ Ντ. Μπακογιάννη, από τη στάση της Λευκωσίας στο θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Τι είπε δηλαδή η Κύπρος; Ότι η Τουρκία δεν μπορεί να διαπραγματευθεί με τους 25, αναγνωρίζοντας μόνο τους 24. Κι έπεσε πανικός στην ...Αθήνα!! Αλλά, για σιγά..! Τόσα χρόνια δεν μας έλεγαν, ότι "η λύση του Κυπριακού περνά από την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε." κι ότι αυτός είναι ο εθνικός στόχος, κι ότι έτσι θα ενδυναμωθεί η Κύπρος κλπ. κλπ.; Τι μας λένε τώρα ακριβώς; Ότι μπήκε η Κύπρος στην Ε.Ε. και τώρα είναι ισότιμη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με όποια άλλη χώρα-μέλος, αλλά θα πρέπει να συνεχίσει να κάνει την κακομοίρα; Αυτό λένε; Ότι μια χώρα μέλος της Ε.Ε. πρέπει να είναι καρπαζοεισπράκτορας μιας υποψήφιας; Ή έστω να ανέχεται την όποια στάση της

Είναι ο Heinz βλάκας;

Παρακολουθώ μήνες τώρα στην μπλογκόσφαιρα, διάφορες διαφωνίες. Είναι καλοί οι Τούρκοι, είναι κακοί οι Τούρκοι. Είναι έτσι Έλληνες, είναι αλλιώς οι Έλληνες. Άσπρο - μαύρο. Έχω την αίσθηση ότι, οι διαφωνίες που ξεφεύγουν από το όριο και αρχίζουν τα ..καντήλια, αναδύονται κυρίως σε ένα υπόστρωμα βεβαιότητας : κατέχουμε κάποια αντικειμενική αλήθεια και όντες σίγουροι , αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί ο άλλος δεν βλέπει την πραγματικότητα . Θέτω το ερώτημα: είναι ο Heinz βλάκας; Το ίδιο το ερώτημα, υπόρρητα παγιδεύει όποιον προσπαθήσει να απαντήσει καταφατικά ή αρνητικά. Μια απάντηση "ναι" ή "όχι", θέτει μια δυαδική κατάσταση. Προσέξτε ότι το ερώτημα δεν είναι αν ο Heinz είναι ξανθός, αλλά αν είναι βλάκας. Το "ξανθός", είναι (υποτίθεται) μετρήσιμο και (μπορούμε να υποθέσουμε χάριν λειτουργικότητας ότι) είναι αντικειμενικό. Αλλά, ελλείψει βλακόμετρου, δεν μπορούμε να μετρήσουμε την βλακεία του Heinz . Ακόμα όμως κι αν τη μετρούσαμε, θάπρεπε να

Ελικοπτεράτο!!

Εικόνα
Ώστε ο Υπουργός Δικαιοσύνης, κατακεραύνωσε και τιμώρησε τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους του Κορυδαλλού γιατί λέει, αφήσανε να αποδράσουν οι κατάδικοι με το ελικόπτερο. Τι μας λες υπουργέ μας; (σημείωση: υπουργός σημαίνει "υπηρέτης"). Τι μας λες υπηρέτη μας; Έστω ότι είμαι σκοπός σε μια σκοπιά του Κορυδαλλού. Και βλέπω το ελικόπτερο να κατεβαίνει. Και δεν έχει ξανασημειωθεί τέτοια απόδραση στα ελληνικά χρονικά... 1. Δεν ξέρω αν το σύστημα λειτουργεί ή όχι. Είναι ο υπουργός που έρχεται; Είναι δημοσιογράφοι; Είναι κάποιος επίσημος κερατάς από τους επιβήτορες του ελληνικού κράτους; Μήπως είναι κάποιος απ' αυτούς και δεν μ' ενημέρωσαν;;; Δεν είναι πρωτοφανές... Έτσι δε σκοτώσαμε και τους 60 καταδρομείς στο Πενταδάκτυλο το 1974; 2. Η αυλή είναι γεμάτη χώμα. Το ελικόπτερο σηκώνει σύννεφο. Δε βλέπω τίποτα. Να αρχίσω να πυροβολάω όποιον μπαίνει ή βγαίνει; Αφού καταρχήν δεν βλέπω... 3. Άμα σκοτώσω τον υπουργό ή κανέναν παρατρεχάμενο ή κανένα καθίκι δημοσιογράφο, ποιός θα ταΐζει

i-SPY(κάι, κάι, κάι) - 3

Εικόνα
(συνέχεια από τα δυο προηγούμενα) Το ρεπορτάζ δεν αποκάλυψε και τίποτα σημαντικό, και τι ρεπορτάζ να γίνει στο πόδι στο εξάλλου; Οπότε, αραχτοί προκυμαία, μπυρίτσες EFES, και σεργιάνι στον κοσμάκη. Φανταστείτε μια προκυμαία Θεσσαλονίκης, πεζοδρομημένη, κόσμος πάει κι έρχεται, κι ανάμεσα οι αύρες. Όχι αύρες από εκείνες των ανατολίτικων θρησκειών.. Από τις άλλες, τα τεθωρακισμένα της αστυνομίας. Οι γυναίκες περπατάνε με έναν απίστευτο τρόπο, μάλλον πλέουν αέρινα, ο ήλιος πέφτει, και κάθε 5 λεπτά, περνάει μεγαλοπρεπώς και μια αύρα, με ταχύτητα όχι πάνω από 5-6 χλμ. Κάτι σαν τοπική πανίδα της Σμύρνης... Στην πλατεία με το άγαλμα του Κεμάλ, που καβάλα στ' άλογο δείχνει το Αιγαίο, στήνουν μεγάφωνα για συναυλία. (φαντασίωση: ανεβαίνω και του σπάω το τεντωμένο δάχτυλο - άσε καλύτερα δε ξέρεις που μπορεί να βρεθεί ξαφνικά το σπασμένο κομμάτι...) Πάμε ν' ακούσουμε τι σόι μουσικοί είναι οι Τούρκοι. Η πλατεία γεμίζει μπάτσους. Πολλούς μπάτσους. Δηλαδή πάρα πολλούς!!!! Πιστεύω στα σοβαρά,

i-SPY (κάι, κάι, κάι) -2

Εικόνα
(συνέχεια από το προηγούμενο) Βγαίνουμε λοιπόν στη προκυμαία της Σμύρνης. Ένα πράγμα σε Θεσσαλονίκη στυλ, αλλά με τρομερή ζέστη. Είναι περίπου μια το μεσημέρι. Λίγο παρακάτω, το ελληνικό προξενείο, δίπλα στο γερμανικό. Μέσα στο προξενείο κλιματισμός, όαση!! Ανακρισούλα στους προξενικούς υπαλλήλους, να βγάλουμε το μεροκάματο στα γρήγορα, να πάμε και καμμιά βόλτα. - "Και πόσοι είναι οι Ρωμιοί στη Σμύρνη;" - "Τριάντα οκτώ". - "Και τι προβλήματα έχετε;" - "Τούτα και τ' άλλα". - "Και ποιούς πρέπει να συναντήσουμε για συνεντεύξεις;" - "Τον τάδε και την τάδε". Και πάει λέγοντας.... Τα μαζεύουμε να φύγουμε. Η κυρία Τετοιοπούλου, προξενική υπάλληλος, ρωτάει: - "Παιδιά, έχετε αυτοκίνητο;". - "Έχουμε, είναι παρκαρισμένο στην πλατεία". - "Κακώς. Εδώ κλέβουν. Έχουμε μια θέση ελεύθερη από τις τρεις που δικαιούμαστε μπροστά από το προξενείο. Βάλτε το εκεί, να το φυλάνε οι Τούρκοι αστυνομικοί που είναι φρουρά απέξ

i-SPY ( κάι, κάι, κάι...) - 1

Έρχονται μια μέρα στο σταθμό κάτι Κύπριοι, από το 3ο πρόγραμμα του ΡΙΚ. Ετοιμάζουν μια ζωντανή εκπομπή, για τον Ελληνισμό γενικά. Ζωντανές συνδέσεις με Λονδίνο, Λευκωσία, Μυτιλήνη, Τασκένδη, θα εκπέμψουν από τα studio μας. Μετάδοση σε δίκτυο σε όλη τη Μεσόγειο και την Βρετανία. Θάχει ανταπόκριση κι από Τουρκία, αλλά έλα που στην Τουρκία δεν υπάρχει κάποιος;;; Κάποιος πρέπει να πάει, να βγει ζωντανά την ώρα της μετάδοσης και να πει για τον Ελληνισμό της Σμύρνης. Όλοι κάνουν την πάπια, τα ελληνοτουρκικά είναι σε άσχημη φάση (1994). Τσουπ! πετάγεται ο Heinz: - "Θα πάω εγώ ρε παιδιά". - "Ναι, λέει ο υπεύθυνος του ΡΙΚ, αλλά δεν μπορείς να πας μόνος σου. Χρειάζεται κι άλλος, ώστε να έχετε αλληλοστήριξη". Που να βρεθεί άλλος; Βρέθηκε κάποια άλλη, αλλά μόλις της είπε ο άντρας της "θα αφήσεις τα παιδιά ορφανά", τα γύρισε και δεν ερχότανε. Φτου! και θάχανα και τη βόλτα στη Σμύρνη, όλα πληρωμένα... Περί κινδύνου, ουδείς λόγος, δεν θεωρούσα τους Τούρκους κουτούς και