Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2006

Και τώρα;

Όταν γράφηκαν μερικές εκτιμήσεις για το τι πετυχαίνει το Ισραήλ με τη συμπεριφορά του, κάποιοι κάγχασαν: "αναλύσεις καφενείου", "προπαγάνδα" και άλλα ευτράπελα... Φάνηκε ότι μερικοί είχαν καημό σε τούτη την μάχη, να νικήσουν οι δυνάμεις "του πολιτισμού και της δημοκρατίας" (a.k.a. Ισραήλ), εκείνες "του φονταμενταλισμού και της φανατικότητας". Απολογισμός της ημέρας: Ο Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών, δήλωσε ότι το Ιράν είναι μια μεγάλη και σπουδαία χώρα και δύναμη σταθερότητας στην περιοχή. Μπας κι είναι φανατικός φονταμενταλιστής; Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, ευχαρίστησε την Χεζμπολά "ότι διασώζει την αξιοπρέπεια του Λιβάνου", ενώ καθηγητής Κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου της Βηρυτού, δήλωσε σε ελληνικό κανάλι ότι "σ' αυτόν τον πόλεμο, είμαστε όλοι Χεζμπολά". Λεπτομέρεια: ο καθηγητής είναι Μαρωνίτης (χριστιανός). Η ελληνική κρατική τηλεόραση, σε αλλεπάλληλες ανταποκρίσεις και σχόλια επεσήμανε την "αδυναμία του Ισραή

XOR? Όχι ευχαριστώ!!!

Εικόνα
Draw a distinction! (G. Spencer-Brown, 1969, Laws of Form ) Η πύλη XOR, αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο στον σχεδιασμό κυκλωμάτων. Για τους (ευτυχείς) αμύητους, είναι το εξής: Μια λογική πύλη , που έχει (τουλάχιστον) δυο εισόδους και μια έξοδο. Οι πύλες αυτές, είναι - ας πούμε - διακόπτες. Έχουν εισόδους και μια μόνο έξοδο, που ενεργοποιείται ή όχι, ανάλογα με τις εισόδους. Π.χ., μια πύλη AND, με δυο εισόδους A και B, και μια έξοδο C (που τη συμβολίζουμε "A and B"), δίνει σήμα (δηλαδή έχει τιμή 1 ή true, που είναι ταυτόσημο), αν και μόνο αν, δέχεται σήμα και στην Α και στην Β, δηλαδή ταυτόχρονα και στις δυο εισόδους της. Η λειτουργία τους, περιγράφεται συχνά με έναν πίνακα αλήθειας. Εδώ είναι ο πίνακας αλήθειας, μιας πύλης AND. Μια πύλη AND, σημαίνει το εξής: κάτι συμβαίνει μόνο αν δυο άλλα συμβούν ταυτόχρονα . Μια πύλη XOR, έχει τον παρακάτω πίνακα αλήθειας. Δηλαδή, κάτι συμβαίνει μόνο αν, δυο γεγονότα δεν συμπέσουν, αλλά συμβεί μόνο το ένα (όποιο νάναι) από τα δυο. Αλλιώς:

Israel quo vadis?

Εικόνα
Ας προσπαθήσουμε (αν θέλετε) σ' αυτό το post, να ακουμπήσουμε στην άκρη την ηθική μας. Δηλαδή: Δε μας νοιάζει ποιοί και πόσοι πεθαίνουν. Δε μας νοιάζει ποιός έχει δίκιο. Δεν έχουμε κανένα συναίσθημα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολο. Ισχυρίζομαι όμως ότι είναι χρήσιμο (να δείτε που και πάλι στα ίδια συμπεράσματα καταλήγουμε για τούτη την σφαγή). Άκουσα χτες στην τηλεόραση και έμεινα εμβρόντητος, ότι οι Ισραηλινές δυνάμεις καθηλώθηκαν στο Bint Jbell μέσα στο Λίβανο. Επιβεβαίωσα την είδηση σήμερα, από το BBC . E, δεν είμαστε καλά!!!! (δεν χάρηκες Heinz; Χάρηκα - δεν είναι αυτό το θέμα μας, θυμηθείτε!!) Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ασφαλώς ότι, το Ισραήλ, έκανε κακή εκτίμηση των δυνάμεων της Χεζμπολά. Αλλά, μετά από 24 χρόνια ύπαρξης και δράσης της Χεζμπολά, είναι δυνατόν η Μοσάντ (η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ) να την πάτησε έτσι; Βέβαια, η Χεζμπολά μπορεί να δρα στα κρυφά. Ναι, αλλά γι' αυτό έχουμε τις υπηρεσίες πληροφοριών. Αλλιώς μας έφταναν και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Κα

Η εξάπλωση της Δημοκρατίας

Εικόνα
Επειδή έχουμε αρχίσει να χάνουμε το μέτρο, και να μην γνωρίζουμε τι σημαίνει νομιμότητα... Επειδή μια σειρά από σχολιαστές γύρω μας, τονίζουν ότι αυτά είναι τα "κακά του πολέμου"... Επειδή ο πόλεμος από παλιά είχε κανόνες συμπεριφοράς μέσα σε όλη του την αγριότητα... Λέω να δούμε: Οι ενέργειες του Ισραήλ, εμπίπτουν στην περίπτωση των "πολεμικών πράξεων" ή των "εγκλημάτων πολέμου"; Γιατί, η γλώσσα μας (άρα κι η σκέψη μας), παρά έχει γίνει εύκαμπτη και πλαστική... Σαν κανόνα, θα χρησιμοποιήσω τις συνθήκες της Γενεύης. 1. Area bombardments and other indiscriminate attacks are forbidden. If it becomes apparent that an objective is not a military one, or if an attack is expected to cause incidental loss of civilian life, injury to civilians or damage to civilian objects then the attack must be canceled or suspended . ( Protocol I, Art. 57 , Sec. 2b) An indiscrimi

Είμεθα επικινδύνως γκαβοί!

Εικόνα
Υπάρχει στην Ελλάδα, μια ομάδα φωτισμένων Ελλήνων που με άοκνες προσπάθειες, προσπαθούν να σώσουν εμάς τους υπόλοιπους. Ξεκουράζονται άραγε ποτέ αυτοί οι άνθρωποι; Άγρυπνοι φρουροί της λογικής, προσπαθούν να φωτίσουν τα σκότη της αμάθειας και της εθνικιστικής υστερίας που είναι η βάση της κουλτούρας αυτού του βαρβαρικού φύλου, των Ελλήνων. Οι Έλληνες, είναι ένα φύλο αγρίων βουκόλων, που καθοδηγούνται μαζικά από έναν πολεμοχαρή παπά, ονόματι Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη. Ο τύπος αυτός, δεν εκπροσωπεί μόνο τους θρησκόληπτους. Στην ουσία είναι ο καθοδηγητής κάθε Έλληνα , γιατί κάθε Έλληνας είναι κατά βάση εθνικιστής , λόγω της τεράστιας αμορφωσιάς που διακρίνει τους Έλληνες. Οι λίγοι αυτοί πεφωτισμένοι, σαν το Σίσυφο, προσπαθούν να φωτίσουν με το φως της γνώσης τα αχανή σκοτάδια του Ελληνικού πνεύματος, αλλά εις μάτην... Τελευταία, εξηγούν με ακλόνητα επιχειρήματα ότι το Ισραήλ έχει κάθε λόγο να αμυνθεί όπως νομίζει στις επιθέσεις των αποκτηνωμένων Αράβων (άλλοι αμαθείς αυτοί...) που με τίποτ

Κι άντε πάλι...

Το Ισραήλ, είτε αρέσει σε κάποιους να το ακούν είτε όχι, αποτελεί το ριζικό πρόβλημα της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Με τον τρόπο που συμπεριφέρεται, δεκαετίες τώρα, αποτελεί καρκίνωμα στη Μεσόγειο και πηγή κινδύνου για οποιοδήποτε κράτος ή θεσμό. Μια συμπεριφορά, νοσηρής, τσαμπουκαλεμένης και αλαζονικής συμμορίας ματαιόδοξων πιτσιρικάδων της γειτονιάς. Πλην όμως οπλισμένων και μαστουρωμένων με crack. Γιατί, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει συνέχεια με τη στάση του. Εδώ πλέον, μιλάμε για μια πολιτική εγκληματική , χωρίς καμμία νομιμοποίηση. Μια πολιτική εξόντωσης όλων των πληθυσμών που συνορεύουν μαζί του. Ακριβώς: μια πολιτική επιθετικής μορφής καρκίνου . Εξαπλώνει τον πόλεμο, την αστάθεια, τη δυστυχία. Την αβεβαιότητα και την καταστροφή. (σημείωση για τον Thodoras: ένας εντροπικός πόλος απορρόφησης). Οι συνήθεις χειροκροτητές των ΝΑΤΟϊκών επιδρομών στην Ελλάδα, σιωπούν. Βέβαια, μόλις οι ισλαμιστές βομβιστές αυτοκτονίας, σκοτώσουν πάλι καμμιά 30ριά άμαχους στο Τελ-Αβίβ, οι εδώ απολογητές

Με το συμπάθιο...

Μια κοινωνία βασισμένη στην επιβίωση . Αυτό είναι η Ελλάδα. Αυτό είμαστε. Όχι στην δημιουργία, όχι στην γνώση, όχι στην επιλογή: απλά και μόνο στην επιβίωση . "Να τη βγάλουμε". Είμαστε η κοινωνία του 10. Όχι του "δέκα του καλού", αλλά της βάσης στο σύστημα της εικοσάβαθμης κλιμάκας αξιολόγησης. Τι σημαίνει "έγραψες για 10"; Σημαίνει: "Τελοσπάντων, τη βγάζεις". Αυτό σημαίνει. Δεν σημαίνει "είσαι καλός", πολύ λιγότερο δε "είσαι επιτυχημένος". Σημαίνει απλώς "είσαι ανεκτός". Άρα, τη βγάζεις• επιβιώνεις• αλλιώς, πεθαίνεις. Είσαι νεκρός για την επιστημονική κοινότητα (μπλιάχ!). Και πόσοι λοιπόν την βγάλανε φέτος; Το 58%. Αλλιώς: το 42% κατατάσσεται στους νεκρούς. Λένε: "Μα καλά, όλοι επιστήμονες θα γίνουν;;;". Ενδιαφέρον αντεπιχείρημα (του κώλου δηλαδή ...συγγνώμη κιόλας). Αυτή την ηλιθιότητα , την άκουσα πρώτη φορά εκ στόματος Ευαγγέλου Αβέρωφ. Είχε ξεράσει το εξής: - "Aν γίνουν όλοι γιατροί, ποιοί θα είν

Ο μικρός

Εικόνα
Το παιδάκι που βλέπετε, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1915. Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος έμπορος γλυκών (αντιπρόσωπος της εταιρείας Tobler) κι η μητέρα του μια δασκάλα, απόφοιτος του Κεντρικού Παρθεναγωγείου. Η φωτογραφία είναι στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχαν δημιουργήσει μια μεγάλη περιουσία, και ζούσαν σε ένα πενταόροφο ξύλινο σπίτι στην Χαλκηδόνα. Η οικογένεια, στήριζε τα πάντα στο χρήμα. Το δόγμα ήταν "όσα περισσότερα, τόσο καλύτερα". Για να μπορέσουν τα παιδιά να αποκτήσουν κάτι, έπρεπε να δουλέψουν για "να καταλάβουν την αξία του χρήματος". Ο μικρός που βλέπετε, ήταν ο μικρότερος από 4 αδέλφια. Ο μεγάλος αδελφός, δυο δίδυμες αδελφές (που πέθαναν γύρω στα είκοσι κι οι δυο), κι αυτός. Το χαϊδεμένο παιδί της μαμάς. Η οικογένεια, έφυγε από την Πόλη στα 1922, και ο πατέρας κατάφερε να διασώσει σχεδόν το σύνολο της περιουσίας. Σε κάθε περίπτωση, το τμήμα που διασώθηκε, ήταν τόσο μεγάλο που ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή τους στην Αθήνα, ο πατέρας δημιούργ

Επιχείρηση Gillette

Μου τη δίνουν οι σίγουροι! Δηλαδή πολύ! Δηλαδή, κάποτε φτάνω στο σημείο να θέλω να τους δείρω! Είμαι σίγουρος γι' αυτό. Υπάρχει στον πολιτισμό μας (σαν Δύση) μια κουλτούρα βεβαιότητας. Είμαστε σίγουροι για τις οικονομικές μας θεωρίες. Είμαστε σίγουροι κάποτε και για τις κοινωνικές μας θεωρίες. Κάνουμε μιαν επιλογή, όντες σίγουροι ότι κάνουμε σωστά , αλλά εκ των υστέρων αποφασίζουμε αν ήταν ή όχι σωστή. Και βέβαια, λέμε ότι "κάναμε λάθος τότε", αλλά δεν διδασκόμαστε γιατί κάναμε λάθος. Αν είχαμε "αρκετή πληροφόρηση", δεν θα κάναμε λάθος, σίγουρα θα κάναμε άλλη επιλογή. Άρα η σιγουριά είναι δεδομένη και αυθύπαρκτη , απλώς είναι πρόβλημα "επαρκούς πληροφόρησης". Και βέβαια, ποτέ δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε η πληροφόρηση θα είναι αρκετή. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να είναι κάποτε. Τα νεύρα μου! Υπήρχε ένας τύπος, εκεί στον 14ο αιώνα, που τονε 'λέγαν Όκαμ (William of Ockham ή Occam). Αυτός λοιπόν έφτιαχνε ξυραφάκια, κάτι σαν την εταιρεία